Trans vrouw/man

Wie is trans man of trans vrouw?

Trans personen voelen zich niet, of niet helemaal, thuis in het gender en de geslachtsrol die volgens de maatschappij past bij het geslacht die hen bij de geboorte werd toegewezen. Bij trans vrouw of trans man zijn gaat het om het aanvoelen van een genderidentiteit die vrouwelijk of mannelijk is, en niet overeen komt met het toegekende geboortegeslacht.

Vandaag de dag gebruiken we liever de afkorting trans, zoals in trans man (iemand die bij de geboorte het vrouwelijk geslacht kreeg toegewezen maar zich als man identificeert) en trans vrouw (iemand die bij de geboorte het mannelijk geslacht kreeg toegewezen maar zich als vrouw identificeert).

Beleving ≠ operaties

Trans man of trans vrouw zijn geen synoniemen voor ‘genderaffirmerende behandeling’ of operaties. Sommige trans personen kiezen inderdaad om het lichaam in overeenstemming te brengen met hoe ze zich vanbinnen voelen en zich sociaal gezien uiten, maar er zijn ook redenen waarom zij géén of slechts beperkte medische hulp zoeken of wensen. Er zijn tevens een hoop trans personen die zich sociaal zelfs niet durven of kunnen uiten1 .

Hoe vaak komt het voor?

Precieze aantallen geven van het aantal trans vrouwen en trans mannen is onmogelijk. Niet alleen omdat de groep zo divers is, en niet altijd duidelijk is wie geteld zou moeten worden, maar ook omdat niet alle trans personen medische en/of juridische stappen zetten waardoor ze geregistreerd worden. Trans personen zijn in die zin dan ook een ‘verborgen’ groep in onze maatschappij. Onderzoek van een decennium geleden toonde reeds aan hoe groot het deel is van de bevolking in Vlaanderen dat in hun leven te maken krijgt met een gendervraagstuk2 . Deze cijfers liggen op 1 per 2.000 à 1.000 voor trans vrouwen en 1 per 4.000 à 2.000 voor trans mannen.

In de afgelopen jaren is het transgenderthema zeer aanwezig in de media, wat leidt tot een (snellere) (h)erkenning van iemands genderidentiteit en tot sneller de weg vinden tot informatie of (indien gewenst) zorg. Ook is het wetenschappelijk onderzoek zeer sterk toegenomen, wat nieuwe inzichten geeft over de vraag naar “hoe vaak komt het voor”.  Uit een grote representatieve Vlaamse bevolkingsstudies waarbij de genderidentiteit van de algemene bevolking werd bevraagd, blijkt dat dat 0.7% van de geboren mannen en 0.6% van de geboren vrouwen zich psychisch méér het andere dan het eigen geboortegeslacht voelen (zij hebben dus een incongruente genderidentiteit)3 . Toegepast op de Belgische bevolkingsgegevens komen we dan al snel uit op een groep van om en bij de 30.000 Belgen. Dat is een grotere groep dan de aantallen die instromen in de zorgsector en de aantallen die officieel een geslachtsverandering laten registreren.